​Παρά το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται σε συνθήκες καραντίνας, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να υπάρξει ο καλύτερος δυνατός σχεδιασμός και η ανάπτυξη των αναγκαίων συνεργειών για την προσέλκυση επενδύσεων και την αντιστροφή της μεγάλης ύφεσης που θα αφήσει πίσω της η πανδημία. Η ελληνική οικονομία, κατά το ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης, προσπαθούσε σχεδόν μετά από δέκα χρόνια ύφεσης και δημοσιονομικών πιέσεων να ανακάμψει. Ωστόσο, η όλη κατάσταση που επικρατεί εντείνει τις πιέσεις, με τις επιπτώσεις να πλήττουν χιλιάδες εργαζόμενους και επιχειρήσεις, οι οποίοι αγωνιούν ακόμη και για την οικονομική τους επιβίωση, ενώ συνάμα υπάρχει μεγάλη δημοσιονομική επιβάρυνση.

​Δυστυχώς το δεύτερο κύμα της πανδημίας βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη και καθημερινά, παρά την μείωση των κρουσμάτων ο αριθμός θανάτων παραμένει σε υψηλά επίπεδα, ενώ και η πίεση στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας θεωρείται ακόμη υψηλή, ιδίως σε ορισμένες περιοχές της χώρας. Παρά το γεγονός ότι η έναρξη των εμβολιασμών θεωρείται ιδιαίτερα ελπιδοφόρα εξέλιξη, δεν μπορεί να αποτελεί τον μοναδικό τρόπο για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης. 

Η φετινή χρονιά αποτέλεσε μια από τις πιο δύσκολες των τελευταίων ετών, με την ανθρωπότητα να βρίσκεται αντιμέτωπη με μια υγειονομική κρίση, που όπως ήταν αναμενόμενο έπληξε το σύνολο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Ο αγροτικός τομέας δεν θα μπορούσε να μην επηρεαστεί και έτσι δημιουργήθηκαν σημαντικά προβλήματα, τόσο στην συλλογή, όσο και στη διάθεση στην αγορά γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων. Ωστόσο, η κρίση αυτή είναι ευκαιρία να προχωρήσουν με ταχύτερο ρυθμό όλες οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στον αγροτικό τομέα, έτσι ώστε να γίνει περισσότερο αποτελεσματικός. 

​​Η πρόσφατη έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη εντοπίζει τις χρόνιες δομικές αδυναμίες του πρωτογενούς τομέα, ενώ παρουσιάζει και τρόπους αντιμετώπισης αυτών. Βέβαια δεν αρκούν οι διαπιστώσεις και οι προτάσεις, αναγκαία είναι η υλοποίηση του σχεδιασμού, με τρόπο αποτελεσματικό, με σαφή χρονοδιαγράμματα και αξιολόγηση αυτών ως προς τον βαθμό εφαρμογής. 

​Κατά κοινή ομολογία, η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη για πρώτη φορά μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με μια πρωτοφανή κρίση που έχει πλήξει όλα τα κράτη μέλη, άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο, ανάλογα με το οικονομικό τους στάτους και την πορεία των δημοσιονομικών τους στοιχείων.
H Ευρώπη, κατάφερε να περισώσει -έστω και την τελευταία στιγμή- την ευρωπαϊκή κοινή προοπτική, καταλήγοντας σε Συμφωνία για το Ταμείο Ανασυγκρότησης, κάνοντας ωστόσο παραχωρήσεις και περικοπές από την αρχική πρόταση.

Ποιος άραγε μπορεί να πει ότι οι τελευταίοι τρεις μήνες δεν ήταν πολύ διαφορετικοί για το ατομικό και το συλλογικό γίγνεσθαι;
Ο νέος κορονοϊός έφερε ριζικές αλλαγές στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την κοινωνία, την οικονομία, τα ταξίδια, την καθημερινότητα, τον συνάνθρωπο.
Κράτη και πολίτες παγκοσμίως βρέθηκαν ‘’παγωμένοι’’ μπροστά στον φόβο του αγνώστου που προκάλεσε αυτός ο νέος, σχεδόν άγνωστος ακόμα θα λέγαμε ιός. Τα βήματα μπορούν να είναι μόνο δειλά, επιφυλακτικά, προκειμένου να πούμε ότι επιστρέφουμε έστω στην ‘’μερική κανονικότητα’’. ​Διότι η επιστημονική κοινότητα είναι ξεκάθαρη ότι δε θα επιστρέψουμε στην προ-κορονοϊού ζωή μας αν δε βρεθεί αποτελεσματικό εμβόλιο, το οποίο κατά κοινή ομολογία αργεί.

​Η πανδημία του κορονοϊού μαζί με τον φόβο για την υγεία ατομική και δημόσια, έφερε και έναν άλλο φόβο, για πολλούς πολύ ισχυρότερο και πολύ μεγαλύτερο σε διάρκεια, τον φόβο για το εργασιακό αύριο.
​
Η εργασιακή ανασφάλεια και η διαρκής αμφισβήτηση των εργασιακών δικαιωμάτων είναι τουλάχιστον για όσους εργάζονται, έστω και με μη σταθερό ή καθ’ όλα νόμιμο τρόπο, το νούμερο ένα πρόβλημα της γενιάς της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας.

​Η δε ανεργία αποτελεί, θα λέγαμε σχηματικά, τον κορονοϊό που απειλεί την εξέλιξη της κοινωνίας σε κάθε επίπεδο, από τον οικονομικό τομέα μέχρι το δημογραφικό πρόβλημα, το brain drain και τελικά την μελλοντική προοπτική της χώρας.

Ο σχεδιασμός του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων για τον αγροδιατροφικό τομέα της χώρας που εντάσσεται στο Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων 2020 που απέστειλε η Κυβέρνηση στις Βρυξέλλες, είναι για το Κίνημα Αλλαγής λόγια κενά περιεχομένου.
Οι στόχοι του ΥΠΑΑΤ, σύμφωνα με το εν λόγω πρόγραμμα και γενικότερα, έχουν θέσει ψηλά τον πήχη για τον πρωτογενή τομέα, προωθώντας ένα μοντέλο υψηλής πολιτικής το οποίο αδυνατεί να προσεγγίσει τον μέσο αγρότη που καθημερινά αντιμετωπίζει το πρόβλημα της επιβίωσης.

Η εξάπλωση της πανδημίας του κορονοϊού φέρνει νέα δεδομένα στην καθημερινότητα, στις κοινωνικές επαφές, στην οικονομία, στην εργασία και φυσικά στο ταξίδι και στον τουρισμό. Η μετάβαση στην μετά-κορονοϊό εποχή αναμένεται εξαιρετικά κρίσιμη, ίσως το ίδιο κρίσιμη με την προσπάθεια αποφυγής μιας ακραίας υγειονομικής κρίσης, προσπάθεια η οποία απέδωσε.

Ωστόσο, το πλήγμα που έχει υποστεί ήδη η παγκόσμια οικονομία είναι τεράστιο και τα αποτελέσματα που αναμένεται να φανούν σταδιακά μέσα στους επόμενους μήνες για τις εργασιακές συνθήκες, την ανεργία και τη βιωσιμότητα επαγγελματιών και επιχειρήσεων δημιουργούν ένα δυσεπίλυτο μαθηματικό πρόβλημα και πυροδοτούν εξελίξεις και ριζικές αλλαγές.

Η πανδημία του κορονοϊού δεν αποτελεί απλώς μια απειλή για την δημόσια υγεία.
Μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και περισσότερο αντιληπτό ότι οι ‘’παρενέργειες’’ του ιού στην παγκόσμια οικονομία είναι και θα είναι τεράστιες στο άμεσο μέλλον.
​Σε ένα κλίμα όπου η οικονομία χωρών-κολοσσών όπως οι ΗΠΑ βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση των τελευταίων δεκαετιών αλλά και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, του οποίου η χώρα μας αποτελεί μέρος, πλήττεται οικονομικά, αμυντικά και πολιτισμικά, έρχεται ένας ιός να ανατρέψει ακόμα περισσότερο τα δεδομένα.