Όμως το κυριότερο ζήτημα που με προβληματίζει επί του σχετικού Νομοσχεδίου είναι η αυθεντική έκφραση της φωνής των Κοινοτήτων, που πλέον τίθεται εν κινδύνω. Μια φωνή, η οποία εκφράζεται μέσα από τα Κοινοτικά Συμβούλια, τα οποία αποτελούν τον σύνδεσμό τους με τη διοίκηση και τις υπηρεσίες κάθε Δήμου. Μαζί με την φωνή αυτή αλλοιώνεται στην πράξη και η άσκηση του ρόλου των Τοπικών Συμβουλίων στο σύστημα διακυβέρνησης των Δήμων, ως απόρροια της ψήφισης του σημερινού Νομοσχεδίου.Το εκλογικό σύστημα που φέρνει η Κυβέρνηση, δεν αναβαθμίζει τον ρόλο των αιρετών οργάνων των Κοινοτήτων, ώστε να συμβάλλουν λειτουργικά και αποτελεσματικά στην άσκηση των δημοτικών αρμοδιοτήτων.
Συγχρόνως η ενδοδημοτική αποκέντρωση, ιδίως δε η ενίσχυση και θωράκιση της, συνταγματικά προβλεπόμενης, διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με την απαραίτητη μεταφορά πόρων και αρμοδιοτήτων από το κεντρικό κράτος, απ’ ότι φαίνεται ξεχάστηκε. Έχοντας επισκεφτεί το μεγαλύτερο μέρος των Κοινοτήτων της Χαλκιδικής κατέχω πια μια πλήρη εικόνα για τους ανθρώπους αυτούς, που αποτελούν τα Τοπικά Συμβούλια και που πραγματικά δίνουν τη ψυχή τους στην οργάνωση της καθημερινότητας του τόπου τους. Αυτούς τους ανθρώπους, -κατά τη γνώμη μου, πρέπει να τους στηρίξουμε τόσο νομοθετικά όσο και οικονομικά, προκειμένου να συνεχίσουν να είναι πραγματικά χρήσιμοι για την τοπική τους κοινωνία και όχι να τους εμπλέκουμε σε μικροπολιτικά παιχνίδια και σκοπιμότητες. Δεν είναι λογικό ο Δήμαρχος του 43% να “σαρώνει” τα 3/5 σε όλα τα Συμβούλια Κοινοτήτων. Όχι στις μεθοδεύσεις στις πλάτες της τοπικής δημοκρατίας στις Κοινότητες. Η Αυτοδιοίκηση απαιτεί ένα μεταρρυθμιστικό γενναίο άλμα και ένα πολύπλευρο πρόγραμμα, που θα της δώσει αναπτυξιακή ανάσα, για να προχωρήσει με αξιώσεις στο μέλλον κι όχι ένα Νομοσχέδιο που θα την περιφρονεί περαιτέρω. Άλλωστε αν δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι ποιο το νόημα των εκλογών;» Comments are closed.
|
|
RSS Feed