​Η πανδημία του κορονοϊού μαζί με τον φόβο για την υγεία ατομική και δημόσια, έφερε και έναν άλλο φόβο, για πολλούς πολύ ισχυρότερο και πολύ μεγαλύτερο σε διάρκεια, τον φόβο για το εργασιακό αύριο.
​
Η εργασιακή ανασφάλεια και η διαρκής αμφισβήτηση των εργασιακών δικαιωμάτων είναι τουλάχιστον για όσους εργάζονται, έστω και με μη σταθερό ή καθ’ όλα νόμιμο τρόπο, το νούμερο ένα πρόβλημα της γενιάς της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας.

​Η δε ανεργία αποτελεί, θα λέγαμε σχηματικά, τον κορονοϊό που απειλεί την εξέλιξη της κοινωνίας σε κάθε επίπεδο, από τον οικονομικό τομέα μέχρι το δημογραφικό πρόβλημα, το brain drain και τελικά την μελλοντική προοπτική της χώρας.

​Συνέντευξη στον Άγγελο Γαβρή και στο thesocialist.gr παραχώρησε ο Βουλευτής Χαλκιδικής του Κινήματος Αλλαγής, Απόστολος Πάνας.

​-Κύριε Πάνα καλωσορίσατε στο “ΤheSocialist”. Εκλέγεστε στην Χαλκιδική, μια περιοχή που βασίζει σε μεγάλο βαθμό την οικονομία της τόσο στον τουρισμό όσο και στην γεωργία, 2 κλάδους που “χτυπήθηκαν”από την κρίση του κορονοϊού και τις αδιέξοδες πολιτικές της κυβέρνησης, θα ήθελα ένα σχόλιο πάνω σε αυτό.

Ο σχεδιασμός του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων για τον αγροδιατροφικό τομέα της χώρας που εντάσσεται στο Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων 2020 που απέστειλε η Κυβέρνηση στις Βρυξέλλες, είναι για το Κίνημα Αλλαγής λόγια κενά περιεχομένου.
Οι στόχοι του ΥΠΑΑΤ, σύμφωνα με το εν λόγω πρόγραμμα και γενικότερα, έχουν θέσει ψηλά τον πήχη για τον πρωτογενή τομέα, προωθώντας ένα μοντέλο υψηλής πολιτικής το οποίο αδυνατεί να προσεγγίσει τον μέσο αγρότη που καθημερινά αντιμετωπίζει το πρόβλημα της επιβίωσης.

Η εξάπλωση της πανδημίας του κορονοϊού φέρνει νέα δεδομένα στην καθημερινότητα, στις κοινωνικές επαφές, στην οικονομία, στην εργασία και φυσικά στο ταξίδι και στον τουρισμό. Η μετάβαση στην μετά-κορονοϊό εποχή αναμένεται εξαιρετικά κρίσιμη, ίσως το ίδιο κρίσιμη με την προσπάθεια αποφυγής μιας ακραίας υγειονομικής κρίσης, προσπάθεια η οποία απέδωσε.

Ωστόσο, το πλήγμα που έχει υποστεί ήδη η παγκόσμια οικονομία είναι τεράστιο και τα αποτελέσματα που αναμένεται να φανούν σταδιακά μέσα στους επόμενους μήνες για τις εργασιακές συνθήκες, την ανεργία και τη βιωσιμότητα επαγγελματιών και επιχειρήσεων δημιουργούν ένα δυσεπίλυτο μαθηματικό πρόβλημα και πυροδοτούν εξελίξεις και ριζικές αλλαγές.

"Ήδη στην προ κορονοϊού εποχή είχε ξεκινήσει διεθνώς η συζήτηση για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης της οικονομίας αλλά και των κοινωνιών, μέσα σε μια παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση, με πολλαπλές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία, στην πρωτογενή παραγωγή, στην επιβίωση ειδών, αλλά και συνέπειες που προκαλούνται έμμεσα από τη ζημία στα ανωτέρω.
Δεδομένης της ανεπάρκειας των διεθνών και ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων λήψης αποφάσεων για την ταχεία ενεργοποίηση και ανάληψη πρωτοβουλιών, τα κράτη από μόνα τους, είτε με την παρέμβαση του Δημοσίου, είτε μέσω ιδιωτών, οφείλουν να καταστρώσουν σχέδιο.

Η πανδημία του κορονοϊού δεν αποτελεί απλώς μια απειλή για την δημόσια υγεία.
Μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και περισσότερο αντιληπτό ότι οι ‘’παρενέργειες’’ του ιού στην παγκόσμια οικονομία είναι και θα είναι τεράστιες στο άμεσο μέλλον.
​Σε ένα κλίμα όπου η οικονομία χωρών-κολοσσών όπως οι ΗΠΑ βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση των τελευταίων δεκαετιών αλλά και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, του οποίου η χώρα μας αποτελεί μέρος, πλήττεται οικονομικά, αμυντικά και πολιτισμικά, έρχεται ένας ιός να ανατρέψει ακόμα περισσότερο τα δεδομένα.

​Η πανδημία του κορονοϊού βρίσκει τη χώρα μας σε μια πολύ κρίσιμη χρονική στιγμή από πλευράς κοινωνικής, οικονομικής και κυρίως εθνικής.
Αν θέλαμε να κάνουμε μια σύντομη περιγραφή της κατάστασης πριν τη λήψη έκτακτων μέτρων πρόληψης της εξάπλωσης του κορονοϊού, θα μπορούσαμε να πούμε τα εξής:
Τα χτυπήματα που δεχόμαστε το τελευταίο διάστημα μέσω της ευθείας αμφισβήτησης και της προσπάθειας καταπάτησης των εθνικών μας συμφερόντων είναι πολλαπλά και έντονα, με τρόπους ανήθικους που εργαλειοποιούν ανθρώπινες μάζες προσφύγων και μεταναστών. Μέσα στην εμπόλεμη αυτή ζώνη που μας εξαναγκάζει η γείτονα χώρα να μπούμε, η Ελλάδα δεν έχει την υποστήριξη που θα έπρεπε και που της αναλογεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε οικονομική αλλά ούτε και αμυντική.