Απ. Πάνας: “Λίγες γραμμές στο μεταίχμιο του 2021”

Δημοσιεύτηκε στο Documento

​Αφήνοντας το 2021 και κάνοντας μια μικρή πολιτική ανασκόπηση της χρονιάς, που τελειώνει, αντιλαμβανόμαστε όλοι ανεξαιρέτως την πλήρη απουσία πολιτικής της πραγματικότητας. Άλλη μια δύσκολη χρονιά φεύγει δίχως μια ρεαλιστική προσπάθεια κατανόησης της ζώσας κατάστασης, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελέσει μοχλό μεταποίησής της προς όφελος της κοινωνίας του μέλλοντος.

​Οι σημερινές συνθήκες δεν απαιτούν μια ακόμη στάση κομματικής γραφειοκρατίας, αλλά μια νέα σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες ώστε με  αξιόπιστο, διεκδικητικό κι αυτόνομο λόγο να μπορέσει να οδηγήσει τη χώρα στη νέα πραγματικότητα, που έχει δημιουργήσει τόσο η πανδημία covid όσο και η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση. Η ανάγκη μάλιστα αυτή μοιάζει τώρα πιο επιτακτική από ποτέ, καθώς σε αυτές τις πολύ κρίσιμες υγειονομικές στιγμές οι άτολμες κι αφερέγγυες πολιτικές αποφάσεις κλονίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στα νέα μέτρα υγειονομικής προστασίας, θέτοντας την κοινωνία σε μεγάλο κίνδυνο. 
 
Άναυδοι μείναμε άλλωστε όλοι μας από την ανεπαρκή στήριξη του ΕΣΥ, που αυξάνει τον κίνδυνο για την κοινωνία και οδηγεί σε τραγικό απολογισμό ανθρώπινες ζωές καθημερινά. Κι αυτό δεν αποτελεί λεκτική υπερβολή, καθώς και φέτος στην ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού του 2022 γίναμε όλοι μάρτυρες της αύξησης των λειτουργικών κοστών του Κράτους αλλά όχι του κρίσιμου τομέα της υγείας, ο οποίος υποχρηματοδοτείται. Ίσως τελικά κάποια θέματα να μην είναι αυτονόητα για όλους. Κι είναι απαραίτητο να επισημανθεί για άλλη μια φορά η ανάγκη ενός άμεσου και ξεκάθαρου σχεδίου, με μέτρα και έλεγχους που θα εφαρμόζονται, ενώ ξανά επιβάλλεται να επισημανθεί το αυτονόητο, πως η προστασία της ανθρώπινης ζωής θα έπρεπε να υπερβαίνει το οποιοδήποτε πολιτικό κόστος.
 
Και δε θα μείνω μόνο στο υπέρτατο αγαθό της υγείας. Θα σταθώ και στα ελλιπή μέτρα ή ορθότερα στην απουσία μέτρων στήριξης των πολιτών από το τεράστιο κύμα ακρίβειας, που βιώνουμε, ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης. Ειδικότερα, οι αλυσιδωτές επιπτώσεις της αύξησης της τιμής του πετρελαίου κίνησης, των αγροτικών λιπασμάτων και των ζωοτροφών σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, - κι όχι αλλαγής -, έχουν οδηγήσει των πρωτογενή τομέα, στον οποίο θα έπρεπε η χώρα μας να στηρίζεται και να στηρίζει, σε απόγνωση. Το κόστος παραγωγής έχει ανέβει στο «ταβάνι» και πέρα από τις οικονομικές επιπτώσεις στον παραγωγό, η όλη κατάσταση αυτή αποτυπώνεται και στο καλάθι του καταναλωτή. 
 
Όλοι μαζί ζούμε αυτήν την κατάσταση της αύξησης των τιμών στα βασικά είδη διατροφής. Και σα να μη φτάνει αυτό ο κάθε πολίτης πρέπει μέσα σε αυτόν τον βαρύ χειμώνα να καταφέρει να καλύψει τα έξοδα θέρμανσης του. Όμως τα ίδια κι εδώ. Αυξήσεις στο ρεύμα, στο πετρέλαιο θέρμανσης, στο φυσικό αέριο κι ένα επίδομα θέρμανσης μικρό, που δεν καλύπτει ούτε καν την πλειοψηφία των πολιτών. Με αφορμή λοιπόν τον μικρό κι επιφανειακό αυτόν σχολιασμό και μιας και το 2021 μετρά λίγες μέρες ακόμη, εύχομαι οι πολιτικές εξελίξεις, που ακολουθούν, να οδηγήσουν τη χώρα μας σε ένα νέο και άμεσο στρατηγικό σχέδιο ανάκαμψης κι αναπροσαρμογής του παραγωγικού μοντέλου, ικανό κι αξιόπιστο να στηρίξει τα ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας, τη νέα γενιά και τους πραγματικούς αγωνιστές της καθημερινότητας.